Siyasetçilerin, siyaseti ne için yaptıklarını bazen anlamakta zorluk çekiyor insan. Veya siyasette geldikleri makamı mı güçlendiriyorlar yoksa kendilerini mi? Bu da başka bir soru.
Makamların gelip geçici olduğunu, makamların siyasetçilere neler kazandırıp kazandırmadığını birçoğumuz tahmin edebiliyoruz. Hizmet için eğer o makama geliniyorsa, makamı ve temsil ettiği kuruluşu en iyi şekilde temsil etmeli. Bu siyasette de böyle bürokraside de.
                          ***
Gazetemiz manşet haberinde, Etimesgut İlçe Teşkilatı’nda, İlçe Başkanlığı koltuğunda oturan Hilmi Özer’in (bir çoğuna göre acemilik olabilir ama bana göre değil) teşkilata makam aracı alması hoş görülebilir ancak     kendi özel aracını İlçe Teşkilatına satarak aynı aracı makam aracı olarak kullanması hiç hoş görülecek bir davranış değil.
Ülkemiz siyasetinde bu az rastlanır bir davranış. Birçok ilçe teşkilatının bırakın makam aracını, otobüs veya minibüsü yok iken başkentin göbeğinde Etimesgut’ta böyle bir olayın yaşanmasını açıkcası yadırgadım. Hangi siyasi parti olursa olsun, kendi özel aracını başkanı bulunduğu kuruma satanı ve aynı aracı makam aracı olarak kullananı görmüş değilim.
Eğer bir makam aracı alınacak ise (bu gayet normal bir davranış ve buna hiç kimse itiraz etmeyebilir) başka birinden almak veya gidip herhangi bir otomobil galerisinden almak en doğru olanıdır. Bırakın kendi aracınızı teşkilat için almayı, bir akrabanızın aracını almak bile etik bir davranış değil.
                                ***
Mamak aracının alınmasıyla ilgili teşkilat yönetiminde bulunanların bir çoğunun bile haberinin olmadığını rahatlıkla söyleyebilirim. Böyle bir karar nasıl alındı, kimlere danışıldı veya akıl hocaları kimlerdir bunları da araştırmak gerekiyor. Detaylara niye girdiğimi soracak olursanız, bugün AK Parti iktidar partisi ve Genel Seçimleri de birinci sırada tamamlayacak partisi. Kurumsal bir partinin, bu kurumsallığa inanan ve kendi şahsi çıkarlarını düşünen değil partinin çıkarlarını, toplumun çıkarlarını düşünen ilçe başkanları olması gerekir.
Bu konuda da son söz olarak "Makamlar insanlara değil, insanlar makamlara değer kazandırmalıdır” diyorum.