Şimdi, Gezi Parkı Olaylarında dış etkilerden bahsetmiştim önceki yazılarımda ki evet, şüphe etmemek elde değil... Lakin her şey dış kaynaklı olabilir miydi muhaliflerin bu kıvılcımları ve ardından gelen coşkuları olmasaydı o da tartışılır tabi ki!

     Peki ne oldu? Gezi Parkı sona erer ermez ODTÜ’deki olaylar patlak verdi. Sonra ha bitti ha bitecek derken; yıllar öncesinde ODTÜ’nün geniş bir yerleşkesi olduğundan dolayı buraya bir yol yapılmasının gerekli olduğu kararlaştırıldı.

     Belki haklı olarak muhalifler kendilerine yeni bir çıkış noktası bulduklarını sanmış olabilirler, lakin işte bizim en temel sorunumuz neden-sonuç ilişkisinden uzak ve tarihimizden bihaber olan düşünce sistemimizdir.

    Bize yıllarca zulüm yaşatan olaylar evet bilinçlerimizde yan etki olarak bir önyargı bıraktı malesef ki bunlardan ayrıntılı bir şekilde önceki yazılarımda da bahsettim. Çünkü yaşadığımız tüm sorunların temeli aslında bizlere yerleştirilen bu önyargılı zihni yapı olmuştur.

     90’larda alınan bu yol yapımı kararı neticesinde hiç bir tepki yok! Ne zaman ki her şeyde elle tutulmaz nedenlerden ötürü yerilen Erdoğan Hükümeti, mantıklı bir iş yapmaya kalkışır; işte o an ne olursa olsun tam olarak tepki gösterme zamanıdır, ileri!

     Düşünülmez ki 90’lı yıllarda anayollarımızın, toplu taşıma araçlarımızın, şehirlerin altyapılarının oluşturulması ve yenilenmesi için o dönemin hem siyasi hem ekonomik buhranında ODTÜ’ye yapılacak yolun ertelenmek zorunda kalındığı...

     Belki kötü bir zamanda daha doğrusu muhaliflere zil takıp oynayabilecekleri fırsatı vermenin bile umurlarında olmayıp karşılıklı anlaşma sonucunda belediyenin  görevini yerine getirmeye çalışması ve bunun karşısında ağaç severlik adına tepkilerle hatta engellerle karşılaşılması kimi çileden çıkarmazdı ki!

     Eğri oturup doğru konuşmak gerek her şeye tamam; hak arama, yaşanılan şehir hayatında ağaçların önemi ve bunları koruma isteği tamam ama bunlar üzerinden sadece prim yapmak amacı ile bu gösterilen aşırı tepki neyin hırsını çıkartmaya çalışmak. Önceden yol yapılmıyor diye yakınılan zamanlar vardı şimdi ise yol yapılıyor diye yakınılan zamanlar; bu nasıl bir ironi! ODTÜ’nün öğrencileri yozlaşmamı yaşıyor ki yol yapımı için kesilmesi gereken ağaçların telafisini anlaşma yoluyla çözemiyor da kuru gürültü ile mi çözebileceğine inanıyor?

   Ya da bu kuru gürültü diye tabir ettiğim davranışların önemsenmemesi neden bu kadar ağırlarına gidiyor anlamak güç...

    Durum böyle olunca aklımı sadece tek bir düşünce durmadan kemirmeye başlıyor; “buradaki amaç bu hükümetten gelen iyi kötü herşeye muhalif olup ağaç"kakan”lık yapmak mı? Yoksa gerçekten ağaçseverlik mi?” çözemiyorum bir türlü...