Nefsin fena ahlâkını ve rezilliklerini temizlemek ve güzel ahlâklarla bezemek elbette lazımdır. Ebedî saadetlere kavuşmak ve Allâhü Teâlâ'ya yakınlık ancak bununla elde edilebilir. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.) :

"Güzel ahlâk, güneşin buzu erittiği gibi hataları eritir." ve "Ahlâkınızı güzelleştiriniz" buyurmuşlar ve kötü ahlâkın değiştirilmesi, güzelleştirilmesinin mümkün olduğuna işaret buyurmuşlardır.

Gazab, şehvet vesair kötü huylar bazı güçlüklere katlanarak, zıddıyla amel ederek, hoşa gitmeyen şeylere sabrederek güzel huylara çevrilebilir.

Mesela bir kimse yaradılıştan cömert değilse kendini biraz zorlayarak cömertliğe alışabilir. Mütevazı olmayan kimse de mütevazi olmaya kendini zorlayarak bu güzel ahlâkı huy edinebilir. Diğer kötü huylar da bunun gibidir. Zira Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.); "Hayır, bir alışkanlık işidir" buyurmuşlardır.

İbadetlere ve güzel huylara devam etmek ve nefsin meşru olmayan arzularından kaçmak ahlâkı güzelleştirir. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.):

"Allâhü Teâlâ'ya rıza halinde ibadet et. Eğer buna güç yetiremezsen iyi bil ki hoşuna gitmeyen şeylere sabretmekte çok hayır vardır." buyurmuşlardır.

Ahlâkı güzelleştirmekte en güzel yol, bir mürşid-i kâmil önünde diz çöküp onun dediklerini yapmaktır. Resûlullâh Efendimiz (s.a.v.): "Cenâb-ı Hak bir kula hayır vermeyi dilediğinde nefsinin ayıplarını ona gösterir." buyurmuşlardır. Mürşid ondaki fena ahlâkı hemen görüp terbiye yolunu gösterir.

Kusurlarını kendisine söyleyecek salih bir arkadaş lazımdır. Hz. Ömer (r.a.); "Allah bana kusurlarımı gösteren kişiye rahmetiyle muamele eylesin" demiştir.

Yine Hz. Ömer (r.a.), Resûlullâh'ın (s.a.v.) sırdaşı Huzeyfe bin Yemân'a (r.a.);

"Bende münafıklık alâmetlerinden biri var mıdır?" diye sorardı. Hz. Ömer (r.a.) büyük mertebesine rağmen nefsini böyle itham ederek terbiye ederdi.