Yıllar öncesi, Dörtyol Ticaret Meslek Lisesinde Matematik Öğretmeni olarak görev yapıyordum. Okul İdaresince; sınıf öğretmeni olduğum, Ortaokulumuzdaki bir sınıftan, ailesi fakir olan 10 kişi tespit etmem istendi. Kendilerine maddi yardımda bulunulacaktı. Öğrencilerin, ailelerinin durumlarını araştırdım.9 kişiyi kesinleştirdim,1 öğrenci daha bulmam gerekiyordu. Belirlediğim öğrencinin babası, tablasında bir şeyler satarak geçimini sağlıyordu. Öğrencim de derslerinde çok başarılı ve saygılıydı. Hocam, mümkünse beni yazmayın dedi. Nedenini sordum? Babam; azda olsa eve yiyecek getirebiliyor, Allah’a çok şükür aç kalmıyoruz dedi. Bu sınıfta bir arkadaşım var; babası hasta çalışamıyor. Maddi durumları bizden daha kötü, yiyecek ekmeği zor buluyorlar. O, daha uygun olur diye söyledi. Hayretler içinde kalmıştım. Çünkü bu altın sözler, ortaokul 1. sınıf öğrencisinin ağzından çıkıyordu…
10 kişiyi bir kişi daha artırarak, her ikisini de listeye ekleyeceğimi belirttim. Tüm ısrarlarıma rağmen, kendini yazdırmadı. BU öğrencimin, bilinçli tavrı beni oldukça şaşırtmıştı. Seneler sonra, babasıyla karşılaştım. Olayı anlattım, adamcağız çok duygulandı ve ağlamaya başladı. Öğrencimin şimdi ne yaptığını ve nerede olduğunu sordum. Üniversiteyi kazanmasına rağmen, maddi zorluklar nedeniyle gönderemediğini, evlendiğini, çocukları olduğunu, şu an başka bir ilde ikamet ettiğini ve maddi durumlarının çok iyi olduğunu ifade etti. İnanın, kendim zengin olmuş gibi çok sevindim. Bu, Allah’a şükür etmenin en güzel bir örneğiydi. Herkese, örnek olacak mükemmel bir davranıştı. Öğretmenlik hayatım boyunca, çok listeler hazırladım. Fakat böyle etkileyici durumla, bir daha hiç karşılaşmadım.
Öğrencime ailesi ile birlikte; hayırlı, sağlıklı ve uzun ömürler diliyorum. Baba ve annesine, duyarlı çocuk yetiştirdikleri için şükranlarımı sunuyorum.
|