1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü. Halk dilinde işçi veya emekçi bayramı. Avrupa’da 1880’li yıllarda çalışma şartları çok zordu. Şirketler eşi görülmemiş bir hızla büyürken, işçiler, işyeri güvenliği, sağlık koşulları, örgütlenme ve grev gibi en temel haklarını dahi tanımayan bir siyasi ve hukuki sistem ile karşı karşıyaydılar. O zamanki mücadeleler, birer hak arama faaliyetiydi. İşçilerin bu bilinçli durumu işverenlerin sert tepkisine yol açmıştı.

ABD’de İstenmeyen olaylar karşısında Uluslararası işçi örgütleri faaliyete geçtiler. II. Enternasyonal 1889'da Paris'te düzenlediği kongrede, Amerikan işçilerinin mücadelesini desteklemek amacıyla dünya çapında gösteriler düzenledi. 1890'dan başlamak üzere 1 Mayıs'ı da, "Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü" olarak kabul etti.

Ülkemizde de 1 Mayıs kutlamaları ara sıra kesintiye uğradıysa da çok yıllar devam etti. 1977 yılı 1 Mayısında, Taksim Meydanındaki kutlamalarda 37 kişi yaşamını yitirdi. 200 den fazla yaralı vardı. Bu durum, hafızalarda olumsuz izler bıraktı. Taksim, 1 Mayıs’ın simgesi haline geldi. Bu günü amacına uygun, demokratik hak olarak kutlamak lazım. Programlar, yetkililerin işaret ettiği yerlerde yapılmalıdır.

Amaç dışı faaliyetler, insanlarımıza ve demokrasiye zarar verir. Hak aranacaksa, kanuni yollardan, birlik ve beraberlik ruhu içinde olması en güzelidir. Hak arayalım derken, başkasının haklarını gasp etmek hoş olmasa gerek. Bu günü bahane ederek, yakmakla yıkmakla hiçbir neticeye varılamaz. Zarar verilen her şey milli servettir. Ülkemiz her şeyimiz, canımız ve ciğerimiz.

1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü, tüm çalışanlara kutlu olsun.