İhlasın kelime manası; arıtma, saflaştırma, ayırma, katışığını giderme manasına gelmektedir. 

İhlas; ferdin, ibadet ve taatinde Cenabı Hakkı emir, istek ve ihsanlarının dışında her şeye karşı kapanmasıdır. Abd ve Mabud münasebetlerinde sır tutucu olması, tabiri diğerle, vazife ve sorumluluklarını O emrettiği için yerine getirmesi, yerine getirirken de O'nun hoşnutluğunu hedeflemesi ve Onun uhrevi tevecühlerine yönelmesinden ibarettir. Ki, saflardan saf sadıkların en önemli vasıflarından biri sayılır. 

“İnsanlardan dolayı ameli terk etmek riya, onların hatırı için amel etmek şirktir. İhlâs ise, Allâhü Teâlâ’nın seni bu iki hastalıktan korumasıdır.” Fudayl b. Iyâz (rah.)

“Amellerde ihlâs, işlediği amel için ne dünyada ne de ahirette bir karşılık beklememektir.” Ruveym (rah.)

“İhlâs sahibi kötülüklerini gizlediği gibi iyiliklerini de gizler.”Yakub el-Mekfûf (rah.)

“İhlas, kulun hareket ve sükununun yalnız Allâhü Teâlâ için olmasıdır.” Sehl (rah.)

“Kul ihlâslı olursa şeytanın birçok vesvesesinden ve riyadan kurtulur.” Ebû Süleyman ed-Darani (rah.)

Sehl bin Abdullah’a (rah.): “Nefse en ağır gelen şey nedir?” diye soruldu.

“İhlâstır. Zira ihlâsta nefis için bir nasib yoktur.” buyurdular.