İslam Dini’nin dört fıkıh mezhebinden birisi olan Hanefi Mezhebi’nin kurucusu ve Sünni Fıkhının en büyük üstadı sayılan İslam Fıkıh ve Hadis bilgini. Asıl adı "Numan İbn-i Sabit" olup sevenlerince ismi İmam-ı Â’zam" unvanıyla birlikte anılır. "

İmam Azam Hazretlerinin Küfe’de ayakkabıcılık yapan bir komşusu vardı. Akşama kadar işinde çalışır, akşam olup evine dönerken et veya balık getirip pişirir ve şarap içer sarhoş olunca da yüksek sesle; Beni zayi ettiler, harcadılar. Daha nice gençleri harcadılar, derdi.

Uyuyuncaya kadar hem içer, hem de bunu tekrar ederdi. İmam Azam Hazretleri, her zaman bütün gece namaz kılar, ibadetle meşgul olurken, onun sesini de duyardı. Bir gece onun sesini duyamayınca sordu. Bir kaç gün önce zabıtalar onu alıp götürdü, hapse attı dediler.

İmam Azam Hazretleri ertesi gün sabah namazını kıldıktan sonra emîrin huzuruna çıktı. Emir, hürmetle karşıladı. İhtiyacınız nedir? Diye sordu.

İmam Azam Hazretleri benim ayakkabıcı bir komşum vardı. Zabıtalar birkaç gün önce onu hapse atmışlar, dedi. Emir derhal serbest bırakılmasını ve onun tevkif edildiği geceden bu yana herkesin de bırakılmasını emretti.

İmam Azam Hazretleri önde, komşusu da arkasında yürüyerek döndüler. İmam Azam Hazretleri; "Biz seni zayi ettik." dedi. Genç;

"Hayır, bilakis siz beni kollayıp gözettiniz. Komşu hakkına riayet ettiğiniz ve koruduğunuz için Allâhü Teâlâ sizi hayırla mükâfatlandırsın." diye dua etti ve tövbe edip hatalarından vazgeçti.